بریده هایی از دلمشغولی های من

  اقدام علیه امنیت ملی از طریق تبلیغ علیه نظام، جمله ای آشنا که درست به خاطر ندارم چند بار و در کجا شنیده ام، اگر اشتباه نکنم در میان اتهامات بچه های پلی تکنیک این جمله نیز خود نمایی می کرد، تصور می کنم اتهام امیر یعقوبعلی هم جمله ای مشابه همین جمله بود، فکر کنم بچه های دانشگاه شیراز نیز چنین اتهامی را یدک می کشیدند، اکثر بچه های کمپین یک میلیون امضا هم د لا به لای اتهاماتشان با این جمله برخورد کرده اند، معلمان، کارگران، دانشجویان و ... همگی در لابه لای پرونده خود این جمله را دیده اند، دیروز مریم مالک نیز با این جمله برخورد کرد، امروز برای من اعلام جرم شد و در سر برگ ان همین جمله را دیدم تا در دادگاه انقلاب کرج از خود دفاع کنم، و پرستو الهیاری نیز به همین اتهام به یک سال زندان محکوم می شود، اما به راستی اینان که بر علیه نظام تبلیغ کرده اند، چه کرده اند؟ الف) گروهی هستند که وقتی دیدند، بر خلاف شریعت و انسانیت، در کشورشان زنان جنس دوم تلقی می شوند و به صورت غیر رسمی تحت مالکیت در می آیند، روزی پدر، دگر روز همسر و... و این موضوع را بازگو کرده، خواستار حقوق شرعی و انسانی زنان میهنشان شده ا

 حدوداً يك سالي مي شه كه حداقل توي وبلاگم در طي 2 مطلب انتقاد خود را به رويه رايج در ميان فعالان برابري خواه (بيشتر به نام فعالين حقوق زنان شناخته مي شوند) بيان داشته ام، بماند چند ده پست الكتروينك (اي- ميل) و جلسات گوناگوني كه بر سر اين موضوعات برگزارشد، اما به راستي اين فعاليت ها كه مدعي‌ جنبش بودند، به كدام سو مي روند؟ نمي خواهم بار ديگر شروع به نقد فعالاني كه امروز به صراحت مي توانم آنان را گروه "تغيير براي برابري" بنامم، بكنم اما به راستي در صورت جمع آوري 1 ميليون امضاء، البته فقط جمع آوري 1 ميليون امضاء چه چيزي را تغيير خواهيم داد؟ در طرح كمپين 1 ميليون امضا آمده است كه اين كمپين در اين راستا فعاليت مي كند كه بگويد مخالفان قوانين تبعيض آميز كشور از تمامي قشر‌ها و تمامي گروههاي اجتماعي هستند، در اين طرح از يك ميليون امضا جمع آوري شده از كليه گروههاي اجتماعي سخن گفته مي شود و در فضاي اجرايي نيز هر گروهي خود را مالك اين پروژه دانسته به حدي كه در گفتگويي با يكي از دوستان گروه "تغيير براي برابري" آن دوست عنوان مي كند كه سايت تغيير فقط يك رسانه است! براي فعالان جنبش

  براي تهيه مقداري لوازم التحرير در حوالي سه راه گوهردشت به يك فروشگاه رفتم، خيلي شلوغ بود و البته پر از برادران سبز پوش سپاهي كه براي خريد ملزومات اداري آمده بودند و پيرمردي كه كيهان مي خواند. مدت ها طول كشيد كه يكي به داد من برسه و درخواست منو رسيدگي كنه و فروشگاه هم حسابي خلوت شده بود، فروشنده جوانتر هم زمان با آماده كردن سفارشات من با پدر در مورد مسائل بازار و تعطيلي بازار در چند شهر صحبت مي كرد و آن را كنشي در مقابل عملكرد عجيب دولت در مورد قانون جديد ماليات مي دانست و آن را تاييد مي كرد، اما پدر قانون جديد ماليات را تاييد مي كرد، تا نوبت به پرداخت هزينه اجناس رسيد، پيرمرد با ديدن پين كمپين يك ميليون امضا براي تغيير قوانين تبعيض آميز، در موردش از من سوال كرد، سوالي كه به شرح كامل طرح كمپين و بخشي از تاريخ جنبش برابري خواه انجاميد و البته تاييدهايي كه اين خواننده پروپا قرص كيهان از كمپين مي كرد و البته انتقاداتي كه در مورد روش ها داشت و البته آنچه تعجب من را بر انگيخت تشويق او بود به ادامه مسير. پيرمرد از كمپيني كه من به او معرفي كردم تعريف كرد و حتي برگه كمپين را امضا كرد و البته

  تحصيلات نيمه كاره دانشگاهي خود را در شهري گذراندم، كه دانشگاهش براي يكايك مسئولان واهمه انگيز بود، نه براي حمايت از كه و كه بلكه به خاطر رفراندومي كه تنها در اين شهر و دانشگاه بوعلي سينا بر گزار شده بود، رفراندوم نمادين قانون اساسي. همان روزهاي ابتدايي تحصيلم در چنين دانشگاهي من را بر آن داشت كه بيشتر در مورد تاريخچه قانون اساسي جمهوري اسلامي بخوانم و لاجرم بدانم، در اين ميان يكي از جالب ترين مواردي كه در پيش نويس تهيه شده توسط شوراي انقلاب كه مورد علاقه اكثريت راي دهندگان آن رفراندوم بود، وجود داشت، مسئله حجاب بود، مسئلي‌اي كه يكي از فعالان زنان رويه منتهي به اجباري شدن آن براي زنان را با نام » يا روسري، يا توسري» برايم شرح داد. اين روزها كه فعالان برابري خواه كشور دومين سالگرد كمپين يك ميليون امضا براي تغيير قوانين تبعيض آميز را گرامي مي دارند، نيروهاي تماميت خواه براي چندمين بار اقدام به فيلترينگ گسترده سايت ها و وبلاگهاي برابري خواه كردند، نمي دانم چرا برخوردهاي اينگونه من را ناخودآگاه من را به ياد روسري و توسري آن سالها و برخي عملكردهاي تماميت خواهان به منظور گسترش استفاده از حج

  از دوستان ما بودند بسياري، كه هيجان زده به رقص آمدند و گفتند كه شاه خودكامگي به گور رفت، اكنون مي‌تواند شادي باشد. – گفتيم به گور رفتن شاه، آري. اما به گور سپردن خودكامگي بحثي ديگر است. ( احمد شاملو- مقاله «برنامه طلوع خورشيد لغو شده است» – نشريه تهران مصور- اول تير 58 ) شاملو چه درست پيشبيني كرده بود، خودكامگي در كنار شهوت مردسالاران حاكم هر بار به گونه‌اي رخ مي نماياند و اين بار در پس لايحه اي در راستاي فروپاشي نظام خانواده در ايران خود را نمايان كرده است، تا آنان كه در پس انتصابات مجلس هشتم وارد خانه‌اي شدند كه نام ملت را بر پيشاني دارد، حداقل ظاهر را حفظ نكردند و از ملتي كه ادعاي نمايندگي‌اشان را دارند به نهادهاي امنيتي شكايت مي كنند. برنامه‌هاي جالب شبكه‌هاي تلويزيوني را در مورد نمايندگان مجلس دوران ستم شاهي را كه ديده باشيد، متوجه خواهيد شد كه در آن دوران هر نماينده‌اي كه به واسطه لابي‌هاي شرق و غرب به مجلس راه مي يافت، به محض ورود به ساختمان مجلس خوش خدمتي به دولت خارجي حامي خود را شروع مي كردند و حتي از سركوب شهروندان حوزه انتخابيه خود در جهت منفعت دول خارجي حامي كوتاهي نمي ك

«حسین الله کرم، استاد دانشگاه امام حسین در اولین همایش سراسری حزب الله همدان گفت: این طور نیست که امثال آغاجری با یک نامه معذرت‌خواهی به کروبی از دست ملت نجات پیدا کنند. غیرت نواب صفوی نمی گذارد که این‌ها از خشم جوانان حزب اللهی فرار کنند و رها شوند.» روزنامه توسعه ۸ تیر ۸۱ ایرانیان مسلمان خود را برای بهره گیری هر چه بیشتر از ماهی که براساس فلسفه اسلامی ایام بخشش و میهمانی خدا نامیده می شود آماده کرده‌اند، شبه نظامیان سپاه نیز خود را برای سرکوب ملت این بار به بهانه ماه رمضان آماده کرده اند، اما در گوشه‌ای از شهر تهران خانواده‌ای زندگی می‌کند که این روزها خاطرات آخرین رمضان دخترشان را مرور می کنند، پدری که سالها در دوران طاغوت و جنگ تحمیلی ، جان خود را در راه آرمانش نهاد، او کشوری می‌خواست که دختر و پسرش در کنار سایر هم میهنانشان در آن آزاد زندگی کنند. زهرا سالها در میان خانواده‌ای بزرگ شده بود که پدرش در راه آزادی و آبادی میهن به جبهه‌های جنگ رفته بود و مادر از دستگیری نیازمندان گفته بود تا پس از هفت سال تحصیل در رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی پایتخت و با وجود اینکه به واسطه سالهای حضور

فاحشه تو تنها نيستي   فغان! که سرگذشت ما سرود بي اعتقاد سربازان تو بود که از فتح قلعه ي روسبيان بازمي آمدند. که مادران سياه پوش – دا غداران زيباترين فرزندان آفتاب و باد – هنوز از سجاده ها سر برنگرفته اند!* باش تا نفرين دوزخ از تو چه سازد، پرسه زدن در خيابان هاي تهران و قدم زدن در اين پياده روهاي بي انتها و شلوغ از جمله تفريحات دوران دانشجويي است. ديدن آدم هاي جورواجور و عابرين لذت خاصي دارد. لذت تماشا شدن و تماشا کردن. تماشا کردن انسان هاي متفاوت، خيابان ها و پياده روهاي رنگارنگ و… در پياده رو که قدم مي زنم نگاهم به روسپيان کنار خيابان مي افتد که به دنبال مشتري مي گردند. اما فاحشگي و تن فروشي را تنها در قامت اين زنان ايستاده کنار خيابان نمي بينم، به جوان فروشنده نگاه مي کنم، به رفتگري که گرد و غبار را از اطرافم کنار مي زند تا راحت تر به مسيرم ادامه دهم، به راننده اتوبوس، به معلمم، به بازيگر سريال هاي تکراري شبانه و به مجريان تلويزيون. مگر اينان تن فروش نيستند؟ چه کسي مي گويد تن فروشي تنها در زنان روسپي خلاصه مي شود؟ تفاوت تنها در مختصات جغرافيايي آن جزء از بدني است که در معرض استفاده م